Column 'De trein naar succes: Perron 3 (deel 4)'

19-11-2010

Goedendag vrienden en vriendinnen. Vorige week geen column kunnen maken wegens tijdgebrek, maar ook nu eigenlijk geen tijd. Ik werk nog gewoon en als je dan ook nog door het land reist om superduiven in de handen te willen nemen, dan kom je wel eens tijd tekort voor je eigen gezin, duiven en column. Vorige week waren we met de Koerier ploeg in Kassel, een gigantische duivenbeurs. Veel Nederlanders gezien, veel handen geschud, veel gelachen en teveel gegeten hahaha. Op de zaterdag van de beurs kwam ons zo nu en dan wat nieuws ten gehore over de N.P.O. vergadering met de kiesmannen. Wat ik daar van vind (van de Vlucht naar de Toekomst) weet u uit mijn dagboek op www.duivensites.nl/beute.

Maar nu weer snel verder met de trein. Deze columns maken veel los in duivenland, er word over gesproken en worden stukken van gekopieerd en op eigen sites geplaatst (als zijnde eigen stukken door medekeurders...). Zelfs in de inkorflokalen van de taartvluchten werd de vraag regelmatig gesteld: Stap jij in de trein, of blijf je op het perron staan? Vaak met een lach (van de mensen die het niet snappen, of met serieuze ondertoon van de mensen die beter willen).

Maar we waren gebleven bij het spenen van de jonge duiven. Na het grootbrengen van de jongen herkoppel ik de vliegers niet weer. Zoals u allen weet deed ik dit altijd in maart nogmaals en gaf de eitjes weg aan jeugdspelers, maar daar ben ik van afgestapt. Bij het herkoppelen had ik het gevoel dat de rui eerder in viel en we doen er alles aan om de rui tegen te houden dus.. niet herkoppelen. Vanaf het spenen der jongen in januari komen de toekomstige vliegduiven weer heerlijk op rust. Vanaf begin februari probeer ik de duiven weer uit te laten, ze hebben natuurlijk vanaf de laatste vlucht vast gezeten en het word tijd om ze weer te laten trainen.

In het begin mogen ze even rustig buiten, rustig vliegen en willen ze terug in het hok, dan mag dat. Maar vanaf 15 februari( als het weer het toe laat) moeten ze weer aan de bak. En 1 maart is voor mij de datum om de duivensport weer volop aan te pakken, de duiven weer trainen en ik weer in training. Vanaf 1 april gaat het los en dan moeten we er staan. Even terug naar de datum 1 maart, vanaf deze datum ga ik de oude duiven (en de jongen ook) verduisteren. De ouden van 1 maart tot 15 april (dus zes weken) en de jongen van 1 maart tot en met 1 juni. Waarom de ouden verduisteren? We willen graag dat de forme wat later kom i.v.m. de eendaagse fond. En als je dan zes weken verduisterd komt de forme later en vertraagt het de rui, dus twee vliegen in èèn klap.

Bij de jonge duiven doe je het natuurlijk om nog te kunnen spelen tijdens de NPO vluchten (en wetende dat de nationale Derby in 2011 later is), is het belangrijk te verduisteren en de rui te remmen. Bij de oude duiven is er in de periode 15 april van 15 mei niets, we laten de zon gewoon op het hok komen, we schermen niets af en verlichten nog niet extra. Vanaf 15 mei (ongeveer natuurlijk, we kijken even naar een zaterdag dichtbij de 15e mei), gaan we de ouden verlichten en dit steeds van 05.00 tot 23.00 uur (volle zomerdag dus). Tussen 15 april en 15 mei kan de forme langzaam groeien en vanaf 15 mei doen we er een stapje boven op met het bijlichten. De jonge duiven hebben een “rustperiode”tussen 1 juni en 15 juni (vanaf 15 juni gaan we deze ook verlichten). Op de vraag hoeveel licht en welk licht. Op een hok van 2 x 2 meter hangen we een TL-lamp van 90 cm met zonlicht buizen. Bij ons gaan de lampen in eens aan en in eens uit dus dimmers zijn niet nodig vind ik.

Wanneer de oude duiven zo’n veertien dagen wat aanrommelen buiten moet er getraind worden, eerst voorzichtig natuurlijk, maar later moeten ze flink aan de bak. Vanaf begin Maart probeer ik ze toch èèn tot anderhalf uur te laten trainen. In principe eerst even met de vlag, maar wanneer ze goed te eten krijgen en gezond zijn pakken ze de training zelf wel op. Het afgelopen jaar (2010) trainden onze duiven enorm, ik hoefde er niets aan te doen, ik liet ze los en roetsj weg waren ze. Trainen is voor mij èèn der belangrijkste dingen in de duivensport, ik hou er van dat mijn duiven lang en hard trainen(eventueel verplicht met vlag). Wanneer het weer het toe laat gaan de duiven twee keer per dag los, en als het kan moeten ze een drie uur per dag trainen. Wanneer het koud is of regenachtig weer dan ben ik iets voorzichtiger met twee keer per dag los, maar kunnen we zelf buiten zitten dan kunnen de duiven het ook. In de eerste wedstrijdperiode (vitesse vluchten), dan gaat de zweep er echt op, langdurig trainen en rijden met de duiven. Natuurlijk brengen we de ouden in de veertien dagen tot de eerste vlucht regelmatig weg op kleine afstand in de vlieglijn, maar wanneer ze eenmaal in de mand zijn geweest en dus het huis terug kunnen vinden, dan gaat het echt los. Lang trainen (zoals al eerder vermeld) en lappen.

Evert Jan Eijerkamp vertelde me; Benzine is de beste Vitamine…. In de weken tot aan de eerste NPO vlucht (rond 10 mei) rijden we veel met de duiven, soms tot 250 km per keer zelfs, wel moet ik zeggen dat op een dag dat ik rijden ga ze niet bij huis trainen (het is dus het èèn of het ander). In de periode van 1 maart tot 1 mei zijn er toch duiven die dit geweld aan trainingsduur niet aankunnen en moeten afhaken. Soms zijn het zelfs duiven die je heel graag zag, jammer maar het leven voor de anderen(de sterkeren) gaat door. En met die sterkeren wil ik ook door, ik hou niet van afhakers bij mijn duiven(als ik een duif was, was ik een afhaker denk ik..).

Onze doffers zitten in het hok met broedbakken, de duivinnen zitten er naast in het hok met schapjes. Iedere keer wanneer de duiven naar buiten gaan om te trainen gaan eerst de duivinnen los vanuit hun eigen hok. De doffers gaan dan naar het hok met de schapjes, wanneer de duivinnen uitgevlogen zijn komen ze binnen via het weduwnaars hok (van de doffers dus die met de broedbakken). Wanneer alle duivinnen binnen zijn( en dat gaat heel vlot omdat ze graag in hun broedbak zitten waar ze jongen gehad hebben, gaan de doffers naar buiten. Hierna gaan de duivinnen weer terug naar hun eigen hok en worden ze gevoerd. De doffers vallen natuurlijk ook gewoon in hun broedbakken hok. Dit systeem heet rouleren, ik denk dat heel veel goede liefhebbers dit gebruiken. Het is een makkelijk systeem en de duivinnen blijven nooit treuzelen, ze willen er graag in. Wanneer u de duiven buiten heeft voor een training, laat u uw zelf niet zien. Duiven zijn slimme beesten en weten dat u en eten samen gaan, dus zien ze u dan willen ze naar binnen om te eten. Tijdens de voorbereiding op de eerste vluchten word de tijd dat u zich verscholen houd steeds met enkele minuten uitgebreid.
Vanaf ongeveer 1 maart krijgen onze duiven reeds veel en goed eten tegenwoordig, misschien wel te veel om vitesse kampioen te worden... maar willen we dat? Neen, we willen er later in het seizoen staan, en dat kan niet samen (of moeilijk) met keihard spelen op de vitesse.

Volgende week gaan we verder met... u raad het al Perron 3 deel 5

Groetjes Gert Jan Beute

Terug