Dagboek

Beute Selectie info.

Bij het beoordelen van een duif zal worden gekeken naar de uiterlijke kenmerken, wat in het kopje gebeurt kunnen we niet zien. Of een duif op uw hok goed, matig of slecht verzorgd gaat worden in de toekomst kunnen we niet zien. Een goede liefhebber maakt van een iets minder gebouwde duif makkelijker een goede vlieger. En er zijn legio mensen die door slechte verzorging of “het gewoon niet zien” van een goed gebouwde duif met intelligentie zo maar een matig presterende duif maken.
De hand van u als liefhebber, en vooral uw ogen bepalen voor een deel de prestatie van uw duiven. Met uw ogen bedoel ik natuurlijk of u het ziet, een ziekte, het klimaat, de motivatie en wat er op uw hokken gebeurt, u moet het wel zien.

Bij de handselectie(beoordeling) zal eerst een bepaald type genoteerd worden, de meeste Vitesse duiven zijn wat breder aan de voorzijde, hellen wat naar voren, hebben gemiddeld een iets grotere bouw met bijbehorende grotere kop. En over het algemeen hebben Vitesse duiven een iets langere arm, hun borstspieren liggen dichter tegen het borstbeen aan en voelen wat harder aan. Mijn mening is dat een duif de eerste èèn, twee a drie uur(max) met zijn kop vliegt, ik bedoel daarmee dat een duif de eerste uren vliegt op motivatie en oriëntatie en met een matige tot slechte bouw zelfs kopprijzen kan winnen. Maar met een matige tot slechte bouw zullen de meeste duiven het geen seizoen kunnen volhouden. Ook de beste Vitesse duiven op afdeling en zeker op nationaal niveau zijn goed tot zeer goed gemaakt(van bouw).

Bij de allround duiven( types) zien we dat ze beter in de hand liggen, iets smaller aan de voorzijde, iets meer “vulling” aan de achterzijde, beter gespierd (ook iets verder van het borstbeen af gelegen). Allround types moeten in principe in staat zijn te presteren op alle vluchten van Vitesse, Midfond en dagfond. Door training, voeding en conditionering kan een allroundtype (zonder uiterlijke fouten) prijs vliegen op al deze afstanden.

Een eendaagse fondtype is heden ten dage wat kleiner van bouw, zijn rond, voelen vaak als een balletje(duivinnen), zijn goed gespierd en hebben een korte arm. Mijn mening is dat er niet heel veel verschil zit tussen een allround en een eendaagse fond duif qua type. Een duif die een vlucht van 700 km met 1000 mpm kan winnen (11,5 uur vliegen) kan dat ook op een vlucht van maar 2 uurtjes vliegen. Door motivatie, oriëntatie en het systeem van u als liefhebber. Andersom gaat dat bijna nooit op, een echte vitesse duif zal een 3/5 uurtjes vlucht soms nog aan kunnen maar zal afhaken bij die langere vluchten (langere vluchten qua aantal uurtjes). En soms kan een duif met vitesse bouw zelfs een eendaagse fondvlucht winnen, als de wind van achter komt, het uurtjes vliegen dus veel minder is, en door super motivatie kan het gebeuren dat zo een duif een npo vlucht wint. Ik zelf had dat bijvoorbeeld op Orleans 2012, toen ik met een jaarling de eerste npo won, de duif was een echte vitesse duif, en was van echt sprinterbloed (afstamming Euro Heremans). Was het een echte fondvlucht geweest met 9 tot 12 uurtjes vliegen dat had ze echt geen prijs gewonnen. Wat we bij de beste duiven op de eendaagse vluchten steeds vaker zien is dat de arm zo kort is dat hij bijna niet waarneembaar is en samen met goede spieren een vibrerende vleugel geeft, de zogenaamde trillers. U ziet op internet steeds meer filmpjes van duiven met een trillende vleugel (de liefhebber tilt de vleugel dan iets op). Meer en meer krijgt men door dat die trillende vleugels samen gaan met korte armen en goede spieren. Echte toppers op de vluchten met “veel uurtjes vliegen” hebben dat..

Marathon duiven zijn een slag apart, hier zien we een ander type duif. De ochtendlossing duiven (ZLU of non-stop) lijken veel op eendaagse fondduiven, hebben meestal een langere rug en een andere mentaliteit, ze zijn was rustiger in de handen en hebben voelbare andere spieren. Bij de overnachtduiven (middag lossing 800/ 1000 km) zien we meer diversiteit, er zijn heel goed gebouwde duiven bij en dat zijn altijd degene die het vaker dan èèn keer doen.                       
Duiven die echt vijf of zes keer een overnachtvlucht met goed gevolg volbrengen zitten ook de best gebouwde duiven.
Bij overnachtduiven (middaglossing 800/950 km) die een prijs winnen en soms zelfs vroeg maar matig van bouw zijn vinden we vaker nachtvliegers, die zijn minder in staat kop te vliegen door hun bouw maar omdat ze in de nacht stukken inhalen komen ze gewoon naar voren op de uitslag. Dus ook bij deze middaglossingen vinden we bij de echte supers een goede tot perfecte bouw. Maar zo nu en dan zien we een duif die het toch goed gedaan heeft op deze vluchten die minder goed van bouw zijn. Zie het als bij vitesse duiven. Ook daar zien we soms minder gebouwde duiven die het toch goed doen door hun verstand en motivatie. Maar dus ook bij de middag lossingen.
Duiven die in de nacht aankomen hebben trouwens allemaal een soort ster in het oog. De ondergrond kleur (vaak geel) zien we dan met uitsteeksels cq punten in de iris kleur. Het is opvallend dat alle nachtvliegers dat hebben. Omdraaien kun je het natuurlijk niet, je kunt niet zeggen dat iedere duif met zo een oog een nachtvlieger is. Dat vergeten mensen vaak: bepaalde kenmerken zie je bij top duiven, maar niet alle duiven met die kenmerken zijn top duiven.

Bij het keuren cq selecteren kijk ik altijd even naar de ogen. In mijn methode zijn er maar twee oogkleuren zijnde wit en geel. Ik kijk naar de ondergrond kleur en die is gewoon altijd wit of geel. Gemiddeld zie je bij vitesse duiven wat meer witogen en bij duiven voor de langere afstanden wat meer geel ogen. Bij marathon duiven zien we daarnaast ook nog eens dat gemiddeld de ogen wat donkerder zijn, de iris gaat wat meer naar de bruine kleur toe. Die mooie donkere ogen zien we ook vaker bij duiven die onder tropische omstandigheden wat vaker aan de kop zitten. Door de evolutie zijn die duiven ofwel die ogen daar geschikter voor. In landen met hoge temperaturen en dan ook nog spelers van lange afstanden zien we bijna alleen donkere ogen (meestal geel als ondergrond, ik noem ze zonnebril ogen).

Dan komen we nog bij wat ik plus of min ogen noem. Plus-ogen hebben een donkere antracietkleurige ring(verkenningcirkel) om de pupil en min-ogen  hebben die niet (of maar gedeeltelijk). Qua kwaliteit in presteren of kweken maakt het niets uit of een duif een plus of een min oog heeft. Wel zeer opvallend is dat alle echte superduiven die ik zag en waarvan ik de ouders mocht bekijken, dat één van die ouders een plus oog heeft of soms zelfs beide ouders of heel soms dat beide ouders een halve verkenningsring hebben. Een top duif uit twee ouders met een min oog heb ik nog niet gezien. Om de meeste kans te maken op goede jongen zet je dus steeds de best gebouwde duiven tegen elkaar en kijk je bij de koppeling naar de ogen, zorg dat dat één van de duiven van het koppel een plus-oog heeft. Kweek nooit alleen met duiven omdat ze mooie ogen hebben, als er een slechte bouw op een duif zit mag hij een geweldig oog hebben, kweken doen we er dan niet mee.

Andere opvallende zaken bij veel top duiven is dat ze een kleine pupil hebben, soms zelfs boos kijken en een scherpe bek hebben. En opvallend bij goede kweekduivinnen is dat ze naast een goede bouw, een (meestal) plus oog hebben dat er twee wratjes onder aan de bek zitten. Natuurlijk niet bij allemaal, maar wel opvallend dat het zo veel zijn die het wel hebben.

Liefhebbers die een geweldig kweekkoppel hebben, waar gewoon diverse asduiven, teletekst duiven of eerste prijswinnaars uit komen zijn soms verontwaardigd dat ik één van die duiven van het koppel een goede waardering geef en de ander een slechte. Ik denk dat heel veel top kweekkoppels gewoon één goede duif zijn met een …. partner. Dus dan heeft zo een liefhebber gewoon een goede kweekduif en is het soms nog beter om het koppel te scheiden en een betere partner te nemen.

We hebben het nog niet echt gehad over de rug en de vleugels en de stuit en dat zijn toch belangrijke onderdelen. Om met de rug te beginnen, eigenlijk moeten we spreken over rug, lendenen en bovenstuit. Maar ik noem het in één keer gewoon de rug. De rug is voor mij misschien wel het minst belangrijke aan een duif. Er zijn heel goede duiven die een matige rug hebben, geen slechte rug met zo een aangeplakte staart hoor, maar een matige rug. Een matige rug zou op de tentoonstelling 18 punten krijgen. Bij de rug zou je kunnen zeggen: Matig is het nieuwe goed. Die plank-ruggen die men vroeger graag zag en die eigenlijk op de show nog steeds gewenst zijn zie we bij de huidige topvlieger bijna niet. Goede hedendaagse wedstrijd duiven hebben een matige tot goede rug.
De stuit van een duif is veel belangrijker, maar niet altijd het zelfde te beoordelen. Door de rui, ziekte, zwakke gezondheid, ouderdom of veel eitjes leggen kan een stuit tijdelijk of blijven wat open staan. Soms zelfs heel erg open wanneer een duif veel te dik is of een breuk heeft, dan zou je een stuit moeten afkeuren... maar als je de oorzaak weet of in een bepaalde periode zit moet je er wel rekening mee houden. En er zijn diverse meningen over, in mijn visie moet een stuit goed gesloten zij, dik en stevig aanvoelen en niet te puntig. Maar door ervaring voel ik soms de oorzaak, dan is het niet iets van de desbetreffende duif maar een “tijdelijk of door oorzaak slechte stuit”.
Bij de vleugels zijn voor mij enkele zaken van belang. Ik heb het armpje graag zo kort mogelijk, omdat ik duiven wil die 11 uur kunnen vliegen. Maar selecteer ik een vitesse duif dan mag het armpje gerust langer zijn en krijgt hij toch het woord “goed”. In mijn visie moet er een redelijke verspringing tussen de voorvleugel en achtervleugel zitten ofwel de pennen van de achtervleugel “de broek” moeten wat korter zijn dan de eerste slagpen van de voorvleugel cq actieve vleugel.
Wanneer men de jongen net afzet van de ouders dan kijkt u daar niet naar, pas na de grote rui is de verspringing goed zichtbaar. En heel belangrijk vind ik dat de eerste vier/vijf slagpennen van de voorvleugel mooi dicht tegen en over elkaar liggen. Ik wil geen zogenaamde kippenvleugel , een kip kan slecht vliegen omdat de pennen te ver uit elkaar staat. Een kippenvleugel bij duiven is belangrijk maar niet van levensbelang, ze kunnen gewoon prijs winnen natuurlijk, maar het kost hun tijd, ze hebben gewoon minder draag en slagkracht. Bij echte super duiven zie ik het nooit. Wel opletten: door geen bad te geven gaan de eerste pennen wat uit elkaar staan, worden wat smaller en het lijkt of ze vierkanter zijn, het is dan geen kippenvleugel van geboorte maar door de omstandigheden en de verzorging van de baas zo geworden. Verder zie ik bij top duiven altijd een vrij lange vleugel die tot in het donkere stuk van de staart komt. Soms ziet men een duif met een mooie lange vleugel en die toch niet tot in het donkere stuk van de staart komt.... deze duiven hebben een slechte rug, waardoor er een aangeplakte staart aan hangt.. het lijkt dan voor sommigen alsof de vleugels te kort zijn.

Al met al veel info over selectie. Na de keuring krijgt een duif een cijfer variërend van 5 tot en met 8,5 . Geen enkele duif krijgt hoger dan een 8,5 (al denk ik het wel eens, deze verdiend een 9). In mijn methode kweekt men met alle duiven die het cijfer 8 hebben en dat is 8-. 8. 8+ of 8,5 soms moet ik het even uitleggen maar een 8- is dus net onder een 8 en een 8+ net boven de 8. Met een 7,5 kan men prima vliegen maar kweken pas wanneer het blijkt een excellente vlieger te zijn. In mijn visie moeten alle duiven onder de 7,5 verdwijnen van de hokken. Al vinden we heus wel eens een duif met een 7+ die het goed doet. Deze duif heeft dan veel verstand, oriëntatie en of motivatie en wat in het kopje van een duif aanwezig is kunnen we niet zien. Vooral als jonge duif en of op de vitesse zien we dus wel eens een 7 die het goed doet. Laat hem dan lekker op die afstanden, geniet er van maar kweek er niet uit. De kans dat uit matig gebouwde duiven een goede komt is bijna uitgesloten (kijk wel even bij het stukje over een goed kweekkoppel).

Ik denk dat iedereen die echt selecteert op duiven met een 8, die bij elkaar houd en zijn best doet beter gaat presteren dan ooit.
Uitzonderingen zijn er altijd, niemand is zonder fouten, ook een duiven keurder niet en men praat gewoonweg liever over die ene 6 die een goede duif werd dan over die honderden met een 8 die het ook werden. En laat u niet foppen, soms hoor ik: u heeft het fout want deze 6 is een goede duif omdat zijn opa een goede of dure was....  Of u heeft het fout, deze 6 is een goede vlieger. Op mijn vragen over welke prestaties? Ja drie eersten...op mijn hok... en ik speel niet zo goed. Regelmatig hoor ik over super prestaties maar bij navraag op papier.. komt er niks. GJB

Goedendag iedereen

Hier nu ruim 80 jongen met ringen om. Er liggen al weer een paar kleintjes en sommige kwekers zitten op de tweede broed. Het gaat wederom ongelofelijk goed met de kweek zowel bij de vliegers als de kwekers.                                Tussen 3 en 8 januari zaten alle duiven op eieren en die waren samen gezet op 26 en 27 December.

Ook de laat-zomer jongen hadden voor 8 Januari hun eitjes al. Net door de rui of de laatste pen er uit en toch super snel op eitjes en alles bevrucht.

Nu heb ik iets, tja hoe zal ik het zeggen? raars? Ja:

In de zomer van 2019 werden we gebeld door een dorpsgenote , ze had een duif in haar tuin zitten. Ze hadden de eigenaar gesproken( konden de duif zo pakken),. die had gezegd : Doe maar weg, of ruim maar op in die trant.     Daarna had ze de dierenambulance gesproken en die gaf haar ons nummer. Ik de duif natuurlijk even halen, zat in de tuin onder een tafel, en wat denk je? een WITTE. Tja, thuis gekomen met de witte moest deze natuurlijk blijven, de eigenaar wilde hem niet terug en Petra wilde hem houden, hij moest zelfs maar in het kweekhok. Dus de 19-1354386 alias Mister Blanco kwam tussen de kwekers. Hij was mager en het spoor een beetje kwijt maar toch een knappe in de hand.

Rond de kerst 2019 moest hij ook maar gekoppeld worden natuurlijk. Ik had een tijdje rond gekeken naar een zwarte duivin maar kon geen super gebouwde vinden. De tweede keus was een witte duivin, die werd gevonden maar kwam pas met de voorjaarsbeurs en dat was te laat. Dus optie drie een eigen duivin, het werd Ginger, en Ginger de naam zegt het al is rood. Ze komt uit een Fokzuivere rode Hermans doffer van Frits Smit x een ingeteelde Vechtmachine duivin. Ginger is geweldig van bouw.

Mister Blanco x zijn Ginger gaven het afgelopen jaar wel 8 jongen waarvan in twee heb gehouden en de andere weggegeven. We hebben witten gezien met een zwarte staart, een Rode met bleke kleur, twee witten met Vale banden( dus wit met rood zeg maar). De witte met de zwarte staart hield ik zelf en dat was een duivin, en de andere helemaal witte hield ik ook en dat moest ook een duivin zijn toch? De Vader Wit en de moeder Rood. En uit een Rode duivin met een andersgekleurde doffer komen rode of vale zonen en andersgekleurde duivinnen. Dus deze spierwitte moest ook een duivin zijn.

Omdat de Witte( 20-538) en de nestmaat met de zwarte staart uit Petra haar koppel kwamen werden ze iedere dag beet gepakt en extreem tam, u heeft vast de filmpjes wel gezien of facebook. De spierwitte werd een hele aparte, bij het trainen kwam hij altijd eerst op je arm, schouder of hoofd zitten voor hij het hok binnen ging. Je kunt hem roepen en hij komt, gaat mee naar de schuur waar de pinda,s staan en loopt mee naar binnen waar de drie Maincoon katten van Petra zijn, De witte vind de katten prima en andersom ook.

De eerste vlucht kwam en de twee witten moesten mee natuurlijk. En de geheel witte (20-538) waarover dit verhaal gaat kwam precies een week te laat thuis. Op de zaterdag van de tweede vlucht kwam hij thuis van de eerste vlucht. De derde vlucht moest de witte toch weer mee, en kwam al wat eerder, tegen het donker op zaterdag liep hij voor de hokken en kwam gelijk weer op mijn schouder zitten.

U ziet dat ik schrijf over HIJ , maar eigenlijk moet het een ZIJ zijn toch? Wit uit een Witte vader x een rode moeder. Maar hij gedroeg zich als doffer. De vluchten er na kwam hij steeds gewoon tussen de anderen thuis en pakte zelfs twee prijsjes. Maar de kijkers die er zaterdags zijn vonden het geweldig dat als de witte er aan kwam vanuit de lucht op mijn schouder vloog in plaats van op de klep. De laatste vlucht dat de witte mee ging was een vlucht met twee nachten mand en een mooie afstand. Er zijn al flink wat duiven thuis als hoog in de lucht een witte gespot word door Lammert van der Walle, maar wij zaten op het terras aan de andere kant van de voliere en dat is toch een veertig meter van de kleppen af. Dus ik sta op en zeg: let op hè. Ik sta dus op het terras, de witte begint te zakken en land op mijn schouder, veertig meter van de kleppen af. Dus na twee nachten mand en een flinke afstand en uren vliegen wist hij nog mij te spotten en op de schouder te landen. Lammert die 65 jaar duiven gehad heeft zegt: dat heb ik in 65 jaar duiven nog nooit gezien !

Maar ja nog steeds de vraag: Doffer of Duivin. Dus veertjes naar Gendika te Veendam laten gaan voor geslachtbepaling, en ja zoals we al dachten de tamme witte is een doffer. En echt helemaal spierwit, nergens een spat rood of vaal, niks, nada.

Met diverse mensen er over gesproken en niemand weet exact hoe het komt, het komt voor, maar men heeft het nog nooit gezien.De duivenartsen die ik het vertelde zeiden of het niet precies te weten , èèn dokter wist te vertellen dat het voorkwam maar hij nog nooit èèn gezien had. Maar nu komt deel twee van dit verhaal:

De tamme witte ( 20-538) kwam in het reserve hok, het weduwnaars hok zat vol met 30 koppels en ach de witte willen we niet spelen dus in het reserve hok. Iedere dag mocht hij even het hok uit en kwam in het keurhok, iedere dag bezoekers dus het werd echt een attractie.

De weduwnaars krijgen 27 december hun duivin en het gaat allemaal prima. Maar na een dag of vier/vijf was de doffer uit bak 22 zo aan het vechten geweest met twee andere doffers uit bak 25 en 26 dat hij zich te druk maakte en dood ging. Na controle bleek het hart het te hebben begeven. Maar een uur na de dood van de 506 dacht ik, welke doffer zet ik nu straks op die goede duivin ( 20-424). Ik had de witte op mijn schouder en dacht, ach, eens kijken en zet hem in bak 22 bij de 424 duivin, die een uur er voor haar man kwijt raakte. En het was gelijk raak, de witte vond het prachtig en de 424 ook. Maar omdat de gestorven duif en de 424 duivin al dagen samen zaten was de ei productie reeds op gang gekomen, drie dagen nadat de witte er bij kwam had ze reeds een ei en natuurlijk twee dagen later haar tweede ei. Nu zijn de jongen er en is het tweede ei duidelijk een witte duif geworden , dus die is van de witte, dat is zo klaar als een klontje, maar dat eerste ei ? is dat nog bevrucht door de 506 of toch ook al door de witte 538? We houden u op de hoogte.

Op dit ogenblik weten we nog steeds niet hoe het 100% zit met die kleur van de 538, Een zeer bekende duivendokter zegt, het is eigenlijk een vale of rode maar zonder pigment, dus er zou volgens hem misschien zelfs weer een rood kleurige uit kunnen komen. Maar ja, het jong( van 2021 dus) is toch ook echt weer wit. geinig he. De witte gaat niet mee op de vluchten dit seizoen, hij blijft maar mooi thuis voor ons plezier en voor de 424 duivin.